Ik ben pas goed genoeg als ik tien kilo afval
Ik ben pas goed genoeg als ik mij uitspreek
Ik ben pas goed genoeg als ik al mijn werk af heb
Ik ben pas goed genoeg als ik mijn targets haal
Ik ben pas goed genoeg als ik die promotie heb
Ik ben pas goed genoeg als mijn kinderen gelukkig zijn
Ik ben pas goed genoeg als ik voldoe aan de verwachting van anderen
Ik ben pas goed genoeg als mijn ouders mij waarderen
Ik ben pas goed genoeg als ik altijd vriendelijk en geduldig ben
Ken je dat? Dat er altijd voorwaarden aan verbonden zijn voordat je jezelf goed genoeg vindt?
Afgelopen week gaf ik een training in een groep die elkaar al langere tijd kende. Het was een gezellige groep met een aantal mensen die graag op de voorgrond traden en een paar stillere mensen. Op zich niks mis mee. De meeste groepen zijn zo opgebouwd. Eén van de onderwerpen die die dag aan bod kwam was hoe je je gedachten kunt sturen. Ik nodigde de mensen uit om terug te denken aan een situatie waarin ze iets moesten doen waar wat van afhing. Dat het belangrijk was dat ze het echt wel goed zouden doen. En vroeg hen wat ze voelden en dachten als ze daar aan terug dachten. Er kwamen heel verschillende reacties van: O, dat maakt niets uit, dat doe ik wel even. Tot: Bah, ik krijg er buikpijn van en ik ben bang dat ik het niet kan. En: Wat zullen ze zeggen als ik het niet goed doe…
En toen iedereen zich had uitgesproken heb ik de mensen uitgenodigd om er goed voor te gaan zitten en één hand op hun buik te leggen (daar zit je kracht) en één hand op je hart (wat je eigenliefde symboliseert). Om vervolgens je ogen te sluiten en tegen jezelf te zeggen: Ik ben goed zoals ik ben. En daar even de tijd voor te nemen om dit tot je door te laten dringen. Het werd stil. Er kwam rust. En er vloeiden een paar stille tranen…
Om jezelf te kunnen accepteren en een goed gevoel van eigenwaarde te ontwikkelen, moet je je lijst met voorwaarden loslaten. We denken vaak dat we ons moeten aanpassen om erbij te horen, en daar ben ik, net als velen van jullie, heel goed in. We weten precies wat we moeten doen om goedgekeurd en geaccepteerd te worden. We passen ons voortdurend aan en dat heeft een prijs. De prijs is dat je jezelf opjaagt, jezelf nooit goed genoeg vindt en hard bent voor jezelf. En daarmee ga je weg van jezelf. Van wie je in wezen bent. Maar om gewaardeerd te worden en lekker in je vel te zitten moet je juist jezelf zijn. Je bent het waard. Nu. Op dit moment. Zoals je bent.
Dus stel je nu eens voor dat jij even de tijd neemt om te voelen hoe het voor jou is. Om te voelen dat je het waard bent. Dat je een hand op je buik en op je hart legt, je ogen sluit en zachtjes tegen jezelf zegt: Ik ben goed zoals ik ben. Voel dan eens wat dit met jou doet. Wat gebeurt er in je lichaam? Wat denk je? Hoe reageer je?
Ik zou het tof vinden als je je reactie of ervaring hier achter zou willen laten.