Hoe werkt dat in je brein als je het hebt over Selffulfilling prophecy?
Ons brein slaat allerlei ervaringen en situaties op die wij meemaken in ons leven. En al die situaties en ervaringen beïnvloeden de manier waarop wij kijken naar dingen in het hier en nu en in de toekomst.
Tijdens een opleiding las ik in het boek “Breinlink voor ouders”, van Gerjanne Dirksen en Hulda Moller het volgende:
‘Mensen lezen informatie over DNA, genen en aanleg vaak als onontkoombaar, voorbestemd en vaststaand. Dit kan ertoe leiden dat mensen meer koekjes gaan eten als ze horen dat obesitas genetisch is bepaald. Of dat ze wiskundetoetsen minder goed maken wanneer ze menen geen wiskundeknobbel te hebben. Vaak denken we dan dat we er toch niets aan kunnen doen: het is nou eenmaal zo. Het zit in mijn genen. Mensen lijken een diepgewortelde behoefte te hebben aan het geloof in een vast stabiele kern, of het nou over zichzelf is, over andere personen of over dingen’.
Het paradoxale is natuurlijk dat dit soort associaties bij ‘aanleg’ en ‘genen’ eerder leiden tot een ‘selffulfilling prophecy’. Onderzoek heeft namelijk aangetoond dat je dikker wordt omdat je meer koekjes eet wanneer vetzucht voor jou genetisch vast lijkt te staan. En je doet wiskunde slechter omdat je meer gestrest bent of minder moeite doet doordat je denkt dat je geen wiskundeknobbel hebt. Uiteindelijk leidt dit tot het beperken van je eigen invloed en afschuiven van verantwoordelijkheid.
Maar hoe zou het zijn als we die ‘selffulfilling prophecy’ vóór ons kunnen laten werken in plaats van tegen ons. Dat is namelijk mogelijk. In de training Stress-les(s) besteed ik uitgebreid aandacht aan hoe wij ons brein kunnen beïnvloeden en daarmee invloed kunnen uitoefenen op ons welzijn en onze beleving van stress.
Wil je een reactie geven op dit artikel? Dat kan hieronder.