| Hoeveel patronen hebben we de afgelopen maanden met zijn allen wel niet doorbroken? Dat wat nooit leek te kunnen was ineens mogelijk. Thuiswerken werd ‘serieus business’, en dat wat jarenlang werd ondergewaardeerd was ineens vitaal. De wereld ondersteboven… Wat ver weg speelde, kwam ineens heel dichtbij. Wat altijd zo belangrijk leek kwam plots in een ander licht te staan. Ineens was er iets dat ons állen aanging. De hele wereld! Hoe bijzonder, om te beseffen dat wij allemaal mensen zijn, met gevoelens en emoties, met dromen en verlangens, met verdriet en met pijn, met ieder onze eigen angsten. Wat ver is is dichtbij, jij bent ik en ik ben jij. Hoe anders zou die wereld, onze wereld eruitzien wanneer we ons realiseren dat alles wat er op wereldschaal speelt, een weerspiegeling is van wat er op kleinere schaal in eigen land, in kleine kring, in onszelf ook speelt? Wat als je thema’s als klimaat, uitputting van grondstoffen en uitsluiting vertaalt naar: Hoe goed zorg je voor jezelf? Hoe ga je om met je kwaliteiten? En: kun je jezelf accepteren met alles wat er is? In hoeverre weerspiegelt de strijd op het wereldtoneel jouw eigen innerlijke strijd? Zo groot, zo klein. Zo veraf, zo dichtbij. Zo buiten, zo binnen. En wat zou er gebeuren wanneer we ons realiseren dat wat óns raakt en bezighoudt, op hetzelfde moment, misschien in een andere vorm, ook bij heel veel anderen speelt? Dat dat thema’s zijn van alle mensen en alle tijden? Dat eenieder eenzelfde weg gaat? Zo klein, zo groot. Zo dichtbij, zo veraf. Zo binnen, zo buiten. Als de hele wereld ondersteboven in één druppel past, durf je dan nog te stampen in een waterplas? Ik wens je een herfst dicht(er)bij. Of dat nu in eigen huis, eigen land of op je werk is. Ik wens je een tijd waarin je jezelf nabij bent. Waarin je kunt voelen hoe je reageert op dat wat er buiten je gebeurt en waar dat raakt aan wat in jou is. Waarin je kunt voelen dat wat jou raakt en je misschien zo in beslag neemt, op hetzelfde moment gedeeld wordt door vele mensen, ieder op zijn eigen manier, of je ze nu kent of niet. Je bent niet alleen. De wereld in een waterdruppel, de waterdruppel – een hele wereld. Wat ver is is dichtbij, jij bent ik en ik ben jij. |
De wereld ondersteboven
