Het is alweer twee weken geleden dat we terug kwamen van een vakantie in Italië. Na nog een paar dagen thuis was het weer tijd om aan het werk te gaan. En ik wilde ook weer aan het werk. Ik heb het leukste werk van de wereld, dus dat was geen straf.
De eerste week ging prima. Ik beantwoordde mijn mail, werkte een paar ideeën uit die ik in de vakantie had opgedaan en maakte een filmpje voor op Facebook. Alles verliep van een leien dakje.
En toen kwam de tweede week… ’s Maandags bleek dat ik een aantal mails niet ontvangen had in mijn vakantie. Heel vervelend natuurlijk en ik ben er nog steeds niet achter wat er precies mis gegaan is, maar gelukkig heb ik het wel met de mensen op kunnen lossen die mij daarop attendeerden.
’s Nachts, rond 3 uur, zaten we rechtop in ons bed. Er was er een enorm kabaal op straat naast ons huis. We hoorden geschreeuw en keken uit het raam. Daar zagen we een aantal mannen met fietsen. Mijn man zag dat er iemand op de grond geduwd werd en dacht dat diegene in nood was. Hij riep uit het raam wat er aan de hand was waarop één van de mannen terug riep dat ze van de politie waren en dat ze zo bij ons zouden komen. Afijn, wij wat kleren aan en naar beneden. Bleek dat de man die op de grond lag op heterdaad betrapt was terwijl hij bij ons probeerde in te breken! Na heel veel vragen en aangifte gedaan te hebben was het kwart over 4 toen we weer in bed lagen. Klaar wakker!!
Een paar uur later ging de wekker want ik had beloofd om de hele dag op mijn kleinkinderen te passen. Ze hebben immers vakantie en ik geniet er dan enorm van om af en toe een dagje op te passen. Zo ook deze dag hoewel ik wel wat minder energie had door de gebroken nacht. En ’s avonds had ik ook nog een afspraak staan met een vriendin die ik niet af wilde zeggen. Ik nam me wel voor om op tijd naar huis te gaan. Zo gezegd zo gedaan, na gezellig bij gekletst te hebben zei ik tegen 11.00 uur dat ik weer zou vertrekken. Ik start mijn auto en… trap finaal door de koppeling… ANWB erbij, auto weggesleept, vervangende auto uit Apeldoorn opgehaald, pffff om 2 uur lag ik eindelijk in bed. Helemaal kapot!
En toen de volgende dag op mijn kantoor ook internet nog uitviel was ik er zó klaar mee! Alles werkte voor mijn gevoel tegen! En ik maar steeds harder werken om alles gewoon door te laten gaan. Het was alsof ik voortdurend achter de feiten aanliep en of er niets lukte.
Tot het moment dat ik zelf zag wat ik aan het doen was, dat ik besefte hoe hard ik voor mezelf was. Dat ik zag hoeveel behoefte ik had aan een beetje ruimte. Ruimte om alles wat er gebeurt was een plekje te geven. Ik heb mezelf die ruimte gegund. Direct op dat moment. En weer ervaren hoeveel rust dat geeft en hoe mijn energie weer kon gaan stromen.
Herken jij ook dat je zo’n behoefte aan wat ruimte hebt? En dat je ondanks die behoefte vaak alleen maar harder gaat werken? Dat er altijd zoveel is dat eerst gedaan moet worden voordat jij zelf aan de beurt bent?
Verlang jij ook zo naar wat rust en ruimte? Daar kan ik je bij helpen! Mail me om een afspraak te maken voor een gratis Skypesessie van een half uur waarin ik je waardevolle tips geef en je op weg help om meer rust te krijgen.